Στον θεσμό της δικαστικής συμπαράστασης κεντρική έννοια είναι το συμφέρον του συμπαραστατουμένου. Η σημασία που αποδίδεται από το νομοθέτη στο συμφέρον αυτό, αποτυπώνεται ρητώς στο άρθρο 1684 ΑΚ, κατά το οποίο όλες οι πράξεις του δικαστικού συμπαραστάτη, του εποπτικού συμβουλίου ή του δικαστηρίου πρέπει να αποβλέπουν στο συμφέρον του συμπαραστατουμένου. Στη νομολογιακή αποσαφήνηση της έννοιας αυτής συνέβαλε τα μέγιστα πρόσφατη απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών η οποία ανέθεσε τη δικαστική συμπαράσταση ηλικιωμένου με πρόβλημα άνοιας στην επί σειρά ετών σύντροφό του, με την οποία δεν είχε συναφθεί γάμος, με το σκεπτικό ότι η συγκεκριμένη συμπαραστάτης παρέχει τα εχέγγυα ότι θα ασκήσει με επάρκεια και συνέπεια το λειτούργημα αυτό, ενεργώντας πάντοτε προς συμφέρον του συμπαραστατουμένου, λαμβάνοντας υπόψη το δεσμό που τους συνδέει.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το δικαστήριο απέρριψε αντίστοιχη αίτηση συγγενικού προσώπου, διαλαμβάνοντας στην απόφασή του και το γεγονός ότι το εν λόγω πρόσωπο εργάζεται στο εξωτερικό και δε θα μπορούσε να προσφέρει, δια της φυσικής παρουσίας, τη διαρκή επίβλεψη και φροντίδα του συμπαραστατουμένου.
Ωστόσο πρέπει να επισημανθεί ότι, με την εν λόγω απόφαση, το δικαστήριο δεν αναθέτει στη δικαστική συμπαραστάτρια εν όλω ή εν μέρει και την, κατά το άρθρο 1680 ΑΚ εδ. α', επιμέλεια του συμπαραστατουμένου.
Ειδικότερα, κατά το άρθρο 1680 ΑΚ εδ. α΄, «το δικαστήριο μπορεί να αναθέτει στο δικαστικό συμπαραστάτη εν όλω ή εν μέρει και την επιμέλεια του συμπαραστατουμένου…». Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι η ανάθεση της επιμέλειας του προσώπου του συμπαραστατουμένου είναι δυνητική[1]κι αυτό διότι ο σεβασμός στην προσωπικότητα του συμπαραστατουμένου επιβάλλει την ανάθεση της επιμέλειας μόνο σε οριακές περιπτώσεις, κατά τις οποίες είναι προφανές ότι το πρόσωπο δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του[2].
Η δικαστική συμπαράσταση δηλαδή και η ανάθεση της επιμέλειας του συμπαραστατουμένου είναι δύο διαφορετικές νομικές έννοιες, οι οποίες κατά την κρίση του δικαστηρίου, δύναται να ασκούνται είτε αμφότερες από τον δικαστικό συμπαραστάτη είτε η δικαστική συμπαράσταση από τον δικαστικό συμπαραστάτη και η επιμέλεια από τρίτο πρόσωπο.
Πάντως, αν δεν ανατίθεται ρητώς στον δικαστικό συμπαραστάτη και η επιμέλεια, ο συμπαραστατούμενος αποφασίζει μόνος για κάθε σχετικό ζήτημα[3].
Εδώμπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την απόφαση.
[1]Βλ. την ΠΠρΑθ 2883/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ και Αγγέλα Γεωργιάδη στο Προστατευτικοί θεσμοί του Αστικού Δικαίου, Αχιλλέας Κατσουράδης – Αγγέλα Γεωργιάδη, σελ. 146.
[2]Βλ. την ΜΠρΑθ 1321/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ και Αγγέλα Γεωργιάδη, στον ΑΚ Γεωργιάδη/Σταθόπουλο, τόμ. VIII, Αθήνα 2003, άρθρο 1680, 2, σελ. 963 επ. και Αγγέλα Γεωργιάδη ό.π. στο Προστατευτικοί θεσμοί του Αστικού Δικαίου, Αχιλλέας Κατσουράδης – Αγγέλα Γεωργιάδη, σελ. 146.
[3] Βλ. ό.π. ΜΠρΑθ 1321/2014 και ό.π. Αγγέλα Γεωργιάδη, στον ΑΚ Γεωργιάδη/Σταθόπουλο και Προστατευτικοί θεσμοί του Αστικού Δικαίου, Αχιλλέας Κατσουράδης – Αγγέλα Γεωργιάδη, σελ. 146.